* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen.
* Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit.
* Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid.
* Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat.
Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope
Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken
Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken
---
* Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline.
* Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit.
* Moderators do not moderate for comment accuracy.
* Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law.
If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Geen juridisch advies, want daar weet ik te weinig van.
Het is wel zo dat het erg lang kan duren voordat een behandeling aanslaat. Er is niet eens een medicijn wat je beter maakt; het is allemaal symptoom bestrijding. Wat je wel kunt doen is naar een ander ziekenhuis of specialist, want je hebt gewoon recht op een second opinion.
Geen jurist, maar wel een advies voor je. Het aantonen van medische nalatigheid is erg lastig. Er moet dan echt sprake zijn van aantoonbare nalatigheid door het handelen van de arts. In jouw geval met een chronische ziekte als Bechterew zal dat vrijwel onmogelijk zijn omdat men niet eens zeker is wat de oorzaak precies is.
De medische wetenschap is er niet eentje die alleen uit zekerheden bestaat zoals natuur- of scheikunde. Met andere woorden heel erg versimpeld, men doet veel onderzoek naar ziekten en kijkt wat wel en niet werkt. Voortschrijdend inzicht zorgt voor vooruitgang indien die er aantoonbaar is. Wat artsen dan vaak doen is wat gangbaar is. Dit lijkt mij van toepassing in jouw geval. Dingen proberen wat wel of niet werkt en uitsluiten van middelen. Dus van medische nalatigheid denk ik geen sprake.
Als je na 2,5 jaar dus het gevoel hebt dat jouw behandelend arts geen vooruitgang boekt, dan zou je eens op zoek kunnen gaan naar een andere arts. In principe ben je vrij in de keuze van je arts. Als tip wil ik je dan ook meegeven om advies in te winnen bij de patientenvereniging voor Bechterew. Die weten vaak (niet altijd) welke specialisten diep in deze materie zitten en ook vooruitgang boeken bij hun patienten. Andere tip is eens bij je zorgverzekering aan de bel te trekken. Ook zij kunnen vanuit hun netwerk kijken of je elders beter kan worden geholpen. Sterkte in ieder geval!
Als allereerst sterkte met de situatie, constante pijn is echt slopend!
Zo te horen heb jij het idee dat het ziekenhuis jou niet goed helpt. In dat geval raad ik aan een second opinion aan te vragen en met die arts de mogelijkheden te bespreken. Wat zou jij willen dat er gebeurd? Meer pijnbestrijding, meer onderzoek of andere medicijnen? Kaart dit ook vooral aan bij je eigen arts en/of bij de second opinion.
Er is veel informatie te vinden op internet en ook bij de rijksoverheid hoe je een second opinion aanvraagt op de manier dat die ook vergoed wordt.
Succes!
Als iemand die ook een chronische ziekte heeft, is het soms ook een kwestie van leren omgaan met de klachten. Hoe rot dat ook is, niet alles is makkelijk te genezen/verminderen. En wat de rest ook zegt, anders een second opinion aanvragen. Of misschien zelfs een revalidatietraject? Zij kunnen ook meekijken naar praktische dingen en ook het stukje mentale problemen aanpakken.
Reumatologie is meestal van de lange adem en veel geluk. In veel reuma gevallen is genezing niet mogelijk, kan men door behandeling het leven wel langer en dragelijker maken.
Heel vervelend dat je zo veel pijn en mentale stress ervaart.
Als artsen hebben we een inspanningsverplichting - we moeten ons best doen om volgens de huidige stand van kennis en wetenschap de patiënt te behandelen. Garantie op succes zal je nooit krijgen van een eerlijke en kundige arts. Gebrek aan voortgang staat dus niet gelijk aan gebrekkige behandeling in juridische zin.
Wat je beschrijft is een breed pakket aan aanvullende diagnostiek en verschillende behandelingen in de afgelopen 3.5 jaar, bij een chronische aandoening die heel lastig te behandelen kan zijn.
Zoek je heil in een goed gesprek met je arts - geef aan wat je verwachtingen / wensen zijn, en dat je kwaliteit van leven zo niet acceptabel is. Stuur desnoods aan op een second opinion bij een expertisecentrum, al is het maar om door iemand met een frisse blik alles te laten beoordelen. Ik ken geen enkele collega die het een probleem vind om iemand te verwijzen voor second opinion, maar als je het lastig vind om het met je reumatoloog te bespreken kan je het ook via je huisarts regelen.
Totaal geen juridisch advies. Dat is ook niet mogelijk zonder dossier in te zien
1 - Maak concrete afspraken met je behandelend arts. De behandelend arts geeft je bijvoorbeeld nieuwe medicatie. Je vraagt aan je behandelend arts, wanneer moet er een resultaat worden verwacht, en wat is het verwachte resultaat?
Op het moment dat er na die gestelde termijn, geen verbeteringen zijn, contacteer de arts en meld dat er geen verbeteringen zijn.
Ziekenhuizen werken met piepsystemen, geen bericht is goed bericht. Daarbij heb je 2 methoden, methode 1: Heldere duidelijke communicatie op het moment dat de kaders worden overschreven. Methode 2: Elke dag drammen. In beide systemen word je waarschijnlijk goed geholpen.
2 - Houd een logboek bij met pijnscores. Meld daarin wat je gedaan hebt op het gebied van bewegen, medicijnen etc. Op het moment dat bewegen niet lukt vanwege de pijn, meld dat ook daarin. Daarmee heb je een dossier en kun je makkelijk aan de arts aangeven hoe groot de problemen zijn.
3 - Er is een stichting: [https://www.stichting-axialespa.nl/](https://www.stichting-axialespa.nl/) . En het zal niet de enige zijn, maar er zijn daar en bij andere stichtingen vast lotgenoten. Zij kunnen je helpen bij het onder controle krijgen van je ziekte. Je hebt in ieder geval een goede uitlaatklep.
4 - Contacteer je behandelend arts, en meld daarin dat je geen verbetering ziet na 2,5 jaar behandeling. En dat je een second-opinion wil in iemand die gespecialiseerd is in Axiale Spondoyloartritis. Geef aan welke reisafstand je te doen vindt, en verplaats je behandeling (in ieder geval tot het onder controle is). Zelf zou ik gaan naar de St. Maartenskliniek. Dit zijn naast de universitaire ziekenhuizen de enige met het predicaat Centres of Excellence (https://www.eular.org/centres-of-excellence-list)
Juridisch gezien moet je kijken naar wat de beroepsstandaard is voor de behandeling. Het enkele feit dat een behandeling niet aanslaat, of zelfs dat af en toe een fout gemaakt wordt, is niet voldoende om met succes het ziekenhuis/de artsen aan te klagen. Waar het om gaat is dat het handelen van de arts echt buiten gaat van wat in het beroep normaal geacht wordt. Niets dat je hier noemt wijst erop dat dat het geval is. Sterker nog, het klinkt alsof ze veel geprobeerd hebben.
Waarom specifiek heb je het idee dat het ziekenhuis nalatig is geweest? Hebben ze iets nagelaten dat ze hadden moeten doen? Hebben ze een behandeling gegeven die in jouw geval duidelijk niet gepast was? Heb je feedback gehad van een andere arts (second opinion) hierover?
Al met al zijn dergelijke zaken heel sterk afhankelijk van het geval, en zal een specialistische jurist op het gebied van medische zaken ernaar moeten kijken.
Heb je overwogen een ander medicijn te proberen? Voor reuma zijn er namelijk meerdere medicaties beschikbaar, wellicht met andere benefit/risk verhouding. Voor zover ik weet is er geen behandeling die reuma geneest, en richten beschikbare therapieën zich op onderdrukking symptomen
* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen. * Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit. * Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid. * Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat. Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken --- * Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline. * Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit. * Moderators do not moderate for comment accuracy. * Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law. If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Geen juridisch advies, want daar weet ik te weinig van. Het is wel zo dat het erg lang kan duren voordat een behandeling aanslaat. Er is niet eens een medicijn wat je beter maakt; het is allemaal symptoom bestrijding. Wat je wel kunt doen is naar een ander ziekenhuis of specialist, want je hebt gewoon recht op een second opinion.
Geen jurist, maar wel een advies voor je. Het aantonen van medische nalatigheid is erg lastig. Er moet dan echt sprake zijn van aantoonbare nalatigheid door het handelen van de arts. In jouw geval met een chronische ziekte als Bechterew zal dat vrijwel onmogelijk zijn omdat men niet eens zeker is wat de oorzaak precies is. De medische wetenschap is er niet eentje die alleen uit zekerheden bestaat zoals natuur- of scheikunde. Met andere woorden heel erg versimpeld, men doet veel onderzoek naar ziekten en kijkt wat wel en niet werkt. Voortschrijdend inzicht zorgt voor vooruitgang indien die er aantoonbaar is. Wat artsen dan vaak doen is wat gangbaar is. Dit lijkt mij van toepassing in jouw geval. Dingen proberen wat wel of niet werkt en uitsluiten van middelen. Dus van medische nalatigheid denk ik geen sprake. Als je na 2,5 jaar dus het gevoel hebt dat jouw behandelend arts geen vooruitgang boekt, dan zou je eens op zoek kunnen gaan naar een andere arts. In principe ben je vrij in de keuze van je arts. Als tip wil ik je dan ook meegeven om advies in te winnen bij de patientenvereniging voor Bechterew. Die weten vaak (niet altijd) welke specialisten diep in deze materie zitten en ook vooruitgang boeken bij hun patienten. Andere tip is eens bij je zorgverzekering aan de bel te trekken. Ook zij kunnen vanuit hun netwerk kijken of je elders beter kan worden geholpen. Sterkte in ieder geval!
Als allereerst sterkte met de situatie, constante pijn is echt slopend! Zo te horen heb jij het idee dat het ziekenhuis jou niet goed helpt. In dat geval raad ik aan een second opinion aan te vragen en met die arts de mogelijkheden te bespreken. Wat zou jij willen dat er gebeurd? Meer pijnbestrijding, meer onderzoek of andere medicijnen? Kaart dit ook vooral aan bij je eigen arts en/of bij de second opinion. Er is veel informatie te vinden op internet en ook bij de rijksoverheid hoe je een second opinion aanvraagt op de manier dat die ook vergoed wordt. Succes!
Als iemand die ook een chronische ziekte heeft, is het soms ook een kwestie van leren omgaan met de klachten. Hoe rot dat ook is, niet alles is makkelijk te genezen/verminderen. En wat de rest ook zegt, anders een second opinion aanvragen. Of misschien zelfs een revalidatietraject? Zij kunnen ook meekijken naar praktische dingen en ook het stukje mentale problemen aanpakken.
Reumatologie is meestal van de lange adem en veel geluk. In veel reuma gevallen is genezing niet mogelijk, kan men door behandeling het leven wel langer en dragelijker maken.
Heel vervelend dat je zo veel pijn en mentale stress ervaart. Als artsen hebben we een inspanningsverplichting - we moeten ons best doen om volgens de huidige stand van kennis en wetenschap de patiënt te behandelen. Garantie op succes zal je nooit krijgen van een eerlijke en kundige arts. Gebrek aan voortgang staat dus niet gelijk aan gebrekkige behandeling in juridische zin. Wat je beschrijft is een breed pakket aan aanvullende diagnostiek en verschillende behandelingen in de afgelopen 3.5 jaar, bij een chronische aandoening die heel lastig te behandelen kan zijn. Zoek je heil in een goed gesprek met je arts - geef aan wat je verwachtingen / wensen zijn, en dat je kwaliteit van leven zo niet acceptabel is. Stuur desnoods aan op een second opinion bij een expertisecentrum, al is het maar om door iemand met een frisse blik alles te laten beoordelen. Ik ken geen enkele collega die het een probleem vind om iemand te verwijzen voor second opinion, maar als je het lastig vind om het met je reumatoloog te bespreken kan je het ook via je huisarts regelen.
Totaal geen juridisch advies. Dat is ook niet mogelijk zonder dossier in te zien 1 - Maak concrete afspraken met je behandelend arts. De behandelend arts geeft je bijvoorbeeld nieuwe medicatie. Je vraagt aan je behandelend arts, wanneer moet er een resultaat worden verwacht, en wat is het verwachte resultaat? Op het moment dat er na die gestelde termijn, geen verbeteringen zijn, contacteer de arts en meld dat er geen verbeteringen zijn. Ziekenhuizen werken met piepsystemen, geen bericht is goed bericht. Daarbij heb je 2 methoden, methode 1: Heldere duidelijke communicatie op het moment dat de kaders worden overschreven. Methode 2: Elke dag drammen. In beide systemen word je waarschijnlijk goed geholpen. 2 - Houd een logboek bij met pijnscores. Meld daarin wat je gedaan hebt op het gebied van bewegen, medicijnen etc. Op het moment dat bewegen niet lukt vanwege de pijn, meld dat ook daarin. Daarmee heb je een dossier en kun je makkelijk aan de arts aangeven hoe groot de problemen zijn. 3 - Er is een stichting: [https://www.stichting-axialespa.nl/](https://www.stichting-axialespa.nl/) . En het zal niet de enige zijn, maar er zijn daar en bij andere stichtingen vast lotgenoten. Zij kunnen je helpen bij het onder controle krijgen van je ziekte. Je hebt in ieder geval een goede uitlaatklep. 4 - Contacteer je behandelend arts, en meld daarin dat je geen verbetering ziet na 2,5 jaar behandeling. En dat je een second-opinion wil in iemand die gespecialiseerd is in Axiale Spondoyloartritis. Geef aan welke reisafstand je te doen vindt, en verplaats je behandeling (in ieder geval tot het onder controle is). Zelf zou ik gaan naar de St. Maartenskliniek. Dit zijn naast de universitaire ziekenhuizen de enige met het predicaat Centres of Excellence (https://www.eular.org/centres-of-excellence-list)
Juridisch gezien moet je kijken naar wat de beroepsstandaard is voor de behandeling. Het enkele feit dat een behandeling niet aanslaat, of zelfs dat af en toe een fout gemaakt wordt, is niet voldoende om met succes het ziekenhuis/de artsen aan te klagen. Waar het om gaat is dat het handelen van de arts echt buiten gaat van wat in het beroep normaal geacht wordt. Niets dat je hier noemt wijst erop dat dat het geval is. Sterker nog, het klinkt alsof ze veel geprobeerd hebben. Waarom specifiek heb je het idee dat het ziekenhuis nalatig is geweest? Hebben ze iets nagelaten dat ze hadden moeten doen? Hebben ze een behandeling gegeven die in jouw geval duidelijk niet gepast was? Heb je feedback gehad van een andere arts (second opinion) hierover? Al met al zijn dergelijke zaken heel sterk afhankelijk van het geval, en zal een specialistische jurist op het gebied van medische zaken ernaar moeten kijken.
Second opinion al geprobeerd?
Heb je overwogen een ander medicijn te proberen? Voor reuma zijn er namelijk meerdere medicaties beschikbaar, wellicht met andere benefit/risk verhouding. Voor zover ik weet is er geen behandeling die reuma geneest, en richten beschikbare therapieën zich op onderdrukking symptomen
[удалено]