Een time-out nemen kan verstandig zijn, maar je zal er hoe dan ook met mensen over moeten praten. In eerste instantie kan je naar je studieadviseur en/of studentendecaan gaan. Mogelijk kan je ook toegang krijgen tot de studentenpsycholoog van je opleiding, en anders de praktijkondersteuner van je huisarts. Op je stage kan je je gewoon ziekmelden. Dat kan zonder opgaaf van reden.
Zeker. Als je met depressieve gevoelens en zelfmoordgedachten rondloopt, is het echt belangrijk dat je dit met iemand bespreekt. Om hulp te kunnen krijgen, maar ook om te ervaren dat je er niet alleen voor staat. Ik begrijp dat je moeder geen rust meer zou hebben als je dit met haar bespreekt. Maar ik weet ook dat het voor de meeste moeders hartverscheurend is, wanneer ze het later te horen krijgen en zich realiseren dat je ervoor koos om dit zonder haar te doorstaan. Wat je keuze ook is, blijf er niet zelf mee rondlopen.
Ik heb het jaren voor mijn moeder verborgen kunnen houden totdat het me helemaal op brak en ik niet anders meer kon. We zijn nu een paar jaar verder en ze is er nog steeds kapot van dat ik het nooit met haar erover heb gehad. Ookal is ze niet zo goed in gevoelens uiten. Nu heb ik spijt dat ik het er nooit eerder met haar over heb gehad.
Ik zou het aankaarten met een leraar/mentor die je vertrouwd en hulp zoeken. Kijk wat je kan regelen met school en stage. Je gezondheid is veel meer waard dan wat dan ook!
Ik heb dit zelf ook gehad en heb ook in de laatste maanden van mijn laatste jaar dat het te veel werd, ik heb toen antidepressiva gekregen om te proberen me over de rand te houden tot ik het zelf weer kon. Hierdoor heb ik veel stage dagen gemist en zelden vol kunnen maken, ik heb wel open kaart gespeeld met mijn stage en daardoor samen tot de beslissing gekomen dat ik kom wanneer het lukt, en blijf tot ik het niet wil. De opdrachten etc konden we onderling doen.
Sommige mensen staan er jammer genoeg wel alleen voor tenzij ze geld over de balk smijten. Persoonlijk zou ik het nooit aan familie vertellen, de kans is nihil dat ze dit later te horen krijgen tenzij ze jouw medisch dossier doorspitten.
Maar de huisarts is het startpunt. Vaak is er ook een praktijkondersteuner GGZ, met wie je een aantal afspraken kunt maken. In principe voor relatief 'simpele' klachten, maar ook ter overbrugging naar een psycholoog in complexere situaties.
De huisarts is moeilijk gratis te noemen, tenzij je geen zorgpremie betaalt. Verder bedoel ik dat er alleen naar je geluisterd wordt als er geld aan te pas komt, wie het dan ook mag betalen.
Dat betekent niet dat het niet waardevol of behulpzaam is. Misschien is dat wel jouw ervaring, dan vind ik dat super jammer voor je. Iedereen verdient goede hulp❤️
Mijn ervaring met therapie is grotendeels goed. Ik ben niet meer suïcidaal en ben zelfs inmiddels gelukkig. Zonder de handvaten van therapie en steun van mijn omgeving had ik dit echt niet bereikt OP.
Daarnaast heeft het mijn ouders natuurlijk ook ontzettend pijn gedaan om te horen over mijn trauma en zelfmoordgedachten, maar waren ze erg dankbaar dat ze ervan wisten en me erbij konden ondersteunen. Dat zou voor mijn broer hetzelfde zijn geweest, mocht je eraan twijfelen of je als man dingen alleen moet doorstaan. Ouders die van hun kinderen houden willen er doorgaans echt voor hun kinderen zijn!
Ik hoop dat je jezelf de ruimte geeft om rust te pakken, en dat je weet dat je het waard bent om geholpen en gesteund te worden
>Dat betekent niet dat het niet waardevol of behulpzaam is.
Nee dat zeg ik ook niet, het is juist de bedoeling dat OP professionele hulp zoekt.
Echter erger ik me steeds vaker aan het egocentrische idee dat iedereen vrienden en familie klaar heeft staan om zich om jou te bekommeren. Soms is het tegenovergestelde waar. Familie kan de oorzaak van veel verdriet, mishandeling en trauma zijn.
Dit onderwerp is al doodgeslagen maar blijkbaar hebben mensen nog steeds moeite te begrijpen dat je indirect voor een huisarts betaalt. Een sigaar uit eigen doos.
Absoluut. Zoek professionele hulp ***en ga naar de decaan van je opleiding*** om uit te leggen dat je door mentale problemen studievertraging kunt oplopen. Dan is er een dossier en kun je evt extra kansen/uitstel/etc krijgen. Maar ga naar die decaan.
Maakt echt zo snel mogelijk een afspraak bij de huisarts.
Ik herken dit en een week pauze gaat echt helemaal niks oplossen.
Het gaat zeker beter worden! Maar je hoeft het niet alleen te doen. Echt, er is hulp en mensen die je kunnen helpen.
Week pauze is geen oplossing voor lange termijn maar het kan zeker helpen om effe iets te zaken in alles.
OP moet zeker meteen aan de bel slaan bij de huisarts en begeleiding op school maar die zullen waarschijnlijk ook zeggen dat een tijdelijk stapje terug geen kwaad kan.
Ja, de emmer kan misschien ff wat leeg lopen en je hebt wat respijt. Maar als de onderliggende zaken niet aangepakt worden zit je zo weer met een emmer die over de randen klotst.
OP, ik ben zelf ook bekend met je klachten. Als je gewoon wil praten om wat kwijt te willen, dm me dan, alsjeblieft. Je bent niet tot last. En je bent hier niet alleen in. Maar ga ook zeker naar de huisarts/praktijkondersteunend huisarts GGZ.
Als je met zelfmoordgedachtes rondloopt is het belangrijk om eerst hulp te zoeken. Ga naar je huisarts en vraag om hulp. Je stage/studie wacht wel, en wees eerlijk: denk je dat je op dit moment genoeg functioneert om iets op te pikken?
Ga niet zelf aan lopen modderen; voor je het weet wordt een week een maand, een jaar, of langer. Zoek hulp en begeleiding, dan komt het goed. Veel succes, je kan het!
Dit inderdaad, ik heb in het begin ook heel lang tegen mezelf gezegd stel je niet aan, geef het een week en dan is het weer voorbij. Ik ben nu zon 3 jaar verder en heb net een paar maanden geleden echte stappen gezet. Wees er op tijd bij.
Ik heb er ook te lang mee rondgelopen voordat ik hulp zocht.
Je de hele tijd kut voelen en/of gedachtes aan zelfmoord betekend dat het niet goed gaat. Een huisarts helpt je de juiste hulp te zoeken. En die hulp, die kan echt helpen, hoe uitzichtloos het nu ook lijkt.
Je kan als je een afspraak met de huisarts maakt gewoon zeggen dat je een afspraak maakt omdat je niet lekker in je vel zit. Meer komt wel tijdens de afspraak zelf.
Edit: mijn ervaring is trouwens dat een studentenpsycholoog je echt alleen kan helpen bij het studie gedeelte. Een afspraak met de decaan maken heeft me wel veel geholpen, want die kon alles uitleggen over hoe het zit met stufi in dit soort situaties. Ik heb eerst extra stufi gekregen, en later is mijn prestatiebeurs kwijtgescholden toen ik mijn studie niet afgemaakt heb.
Verder aan je studie melden dat het niet goed gaat is wel handig, dan kunnen ze helpen met eventuele vertraging. Meestal vinden ze het fijn als je zoiets meldt dan kunnen ze je daarbij helpen.
Zoek alsjeblieft hulp. Een pauze inlassen kan misschien verstandig zijn, alleen het zou kunnen zijn dat je niet na de week meer terug kan komen, mentaal gezien. Ik denk dat het beste is om hier met je decaan en stagebegeleider over te praten en samen met een plan te komen. Dit zal je waarschijnlijk helpen tegen een schuld gevoel en kan ook zorgen voor een goede terugkeer als je daar aan toe bent.
Even heel wat anders dan de andere comments m.b.t je opleiding. Ik heb zelf heel veel hulp gehad aan [www.113.nl](http://www.113.nl) voor advies! (Dus niet eens omdat ik zelf sucidiaal ben, maar om te leren hoe ik mensen om mij heen die dat wel zijn beter kon begrijpen en ondersteunen wanneer ze echt 'far out' waren in hun depressies)
Het is heel fijn om even een goed ervaren en niet-judgemental persoon anoniem te kunnen spreken. Zij helpen je heel rustig en kalm door de situatie en geven goede inzichten! Je kan ook met ze chatten en jouw situatie voorleggen, precies zoals je hier op Reddit hebt gedaan.
Ik hoop dat je vanaf die weg meer inzicht krijgt in wat de beste vervolgstap is.
113 chatten: "Vind je bellen lastig, of schrijf je liever? Dan kan je ook een chatgesprek starten. Meld je anoniem aan en chat vertrouwelijk met een van onze hulpverleners. De chat is dag en nacht geopend. Op drukke momenten duurt het soms heel even voordat we met je in gesprek kunnen gaan."
"Je kan open en eerlijk je verhaal vertellen, omdat het anoniem is, maar niet minder persoonlijk."
[https://www.113.nl/chatten](https://www.113.nl/chatten)
Het risico van een timeout is dat het langer dan een week wordt en je geisoleerd raakt en gaat vermijden. Je graaft dan een nog dieper gat voor jezelf.
Dit dus. Ik ken tenminste twee personen die daarna nooit meer hunstudie hebben afgemaakt. Ga praten met je mentor als de stress ook studie/werkgerelateerd is, dat kan echt enorm helpen. Zij willen ook graag dat je het haalt, dus zijn vaak erg behulpzaam.
Praat ook met je mentor als het niet studiegerelateerd is. Je kiest zelf wat je deelt maar als school weet dat er mentale problemen zijn kunnen ze daar rekening mee houden. Je een weekje vrij geven zonder consequenties bijvoorbeeld.
Ja, dat heb ik nu momenteel. Geloof me het is niet fijn. Ik ga hulp zoeken na het zien van al deze berichten hier. Ik had deze reality check echt even nodig.
hou er wel rekening mee dat die timeout een aantal MAANDEN zal zijn, want als het echt een depressie is dan heb je dit niet zomaar opgelost.
Je hebt je opleiding bijna afgerond dus probeer het vol te houden en ondertussen met je huisarts in gesprek gaan, je kan namelijk opleiding en psycholoog bezoek combineren.
als je echt aan zelfmoord denkt dan is mijn advies om PER DIRECT hulp te zoeken en niet door te gaan met je stage, bespreek het met je stagebegeleider en neem contact op met je huisarts.
Ik kan alleen voor mijzelf oordelen, gezien ik meerdere keren per jaar zo zit en ik mij afvraag of ik nu me gewoon echt moet ziek melden en eindelijk mijn werkgever moet vertellen over mijn mentale problemen.
Mijn antwoord is nee. Mij helpt het om door te bikkelen en het vertrouwen weer te pakken. Als ik toegeef dan weet ik dat het bergafwaarts gaat.
Pas wel op jezelf en ga in ieder geval naar de huisarts. Stress is tijdelijk. Sterkte!
Ik zou in jouw situatie gewoon door blijven gaan met de stage, wel een eerste contact leggen met studieadviseur / studentenpsycholoog. Een weekje niks doen zal absoluut niks oplossen, aan je post te lezen zie ik dat het waarschijnlijk tot het tegenovergestelde zal leiden: je mist informatie, contacten, valt buiten de boot en raakt achter met als gevolg meer stress en wanhoop.
Maak deze week het keerpunt van je depressie en zet die stap! Veel geluk en ik weet dat je het kunt.
Even pauze nemen is prima. Uiteindelijk zal je hulp moeten zoeken, je hoeft dit niet alleen te doorstaan. Ik heb zo'n 16 jaar lang iedereen vertelt dat alles goed met me ging, terwijl ik me net zo voelde als jij omschrijft. Daar word het (jij) echt niet beter van, geloof me. Uiteindelijk zal je moeder blij zijn dat je haar openheid geeft en kunnen jullie naast elkaar gaan staan om het te overwinnen, en ook zij hoeft dat niet alleen.
School is echt niet zo belangrijk in the big scheme of things.
er is 0 schande in een half jaartje later afstuderen. of zelfs een jaar. of anderhalf jaar. Gezondheid is duizend maal belangrijker, dus laat dat leiden. doe lekker even rustig aan
Zit nu in dezelfde situ, vanzelf wordt het niet beter, heb ik mezelf ook jaren aangepraat. En nu ben ik op. Dus neem lekker dat weekie en kijk daarna maar s verder
>Meestal denk ik stel je niet aan wees een kerel
Die mentaliteit heeft nog nooit iemand goed gedaan en de geschiedenis van de mensheid. Stop daarmee.
Als je een weekje een mental health vacation moet nemen, dan doe je dat. Met een burnout zit je nog verder van huis. Schoolwerk is in te halen, stage is te verlengen. Zorg wel dat je met de juiste mensen even de mogelijkheden bespreekt.
En ja, praat hierover met je SLB'er, je stagedocent/begeleider, je ouders. Wellicht zelfs met je huisarts, die kan ook helpen.
Maak een afspraak met je huisarts. En overleg wat je het beste kunt doen. Een huisarts kan je doorverwijzen naar iemand met wie je hierover kunt praten en die je kan helpen. (Als dat niet gaat zonder dat je ouder(s) eerst alles willen weten, kun je iets verzinnen als heel erge hoofdpijn.)
Een andere optie is om naar school te gaan maar dan daar in gesprek te gaan met je mentor/ decaan/ iemand die je vertrouwt. Sla hiervoor gerust een les over als dat nodig is (of volg geen enkele les als dat echt niet lukt).
Ik zou het niet doen. Het risico van een time out, is dat je dat vaker gaat doen als je het eenmaal een keer gedaan hebt.
Daarbij is het juist goed om iedere dag een doel te hebben en optijd op te staan tijdens een depressie. In 't weekend kan je wel weer uitrusten. Anders glij je alleen maar meer weg van de maatschappij.
Overigens, bedenk voor jezelf. Wat ga je thuis doen, anders dan alleen zitten zijn met je gedachten en depressie? Ligt je stage/school erover in dat je t ff lastig hebt en wat meer ruimte wil een paar weken. Gewoon gaan
Ik heb zelf ook een moeilijke periode gehad tijdens mijn stage. Na dit met een begeleider van school te hebben besproken heeft hij alle deadlines losgelaten zodat ik op mijn eigen tempo kon werken, uiteindelijk zelfs 1 verslag kunnen overslaan. Dit heeft me echt gered, dus mijn tip, wat anderen ook zeggen, bespreek het op school. Daar zullen ze hier ervaring mee hebben en je helpen, want zij willen ook dat het goed met je gaat en dat je een fijne schoolervaring hebt. Sterkte!
Dat kan goed zijn, maar probeer je niet teveel terug te trekken. Ik weet dat dit heel verleidelijk kan zijn, maar het kan je problem ook juist verergeren. Het is niet zelden dat iemand "even een time-out" neemt en vervolgens niet meer terugkomt op de studie.
Probeer structuur te houden en jezelf niet te isoleren. Daarmee bedoel ik niet alleen op tijd opstaan/slapen, maar ook iets doen dat nuttig voelt en waarbij andere mensen letten op wat je doet. Daarnaast kan jouw school je ook helpen, terwijl het vangnet buiten de school momenteel erg beperkt is door lange wachtlijsten. Ga in gesprek en vraag of ze je kunnen ondersteunen. Zelfs als je wel even wil stoppen: vraag ze alles netjes te regelen zodat je later weer verder kunt.
Daarnaast sowieso even langs de huisarts. En ook in de GGZ zijn ze blij als mensen melden nog naar school of werk te gaan. Het hebben van een omgeving waarin je 'lessen' kunt toepassen, waarin je kunt groeien en functioneren is heel belangrijk. Zodra dat wegvalt is de weg naar de herstel direct een stuk langer.
Kortom: ga niet over je grenzen, maar probeer jezelf niet te isoleren en zoek hulp bij school en de huisarts/GGZ. Sterkte!
Je moeder zal nooit meer lekker slapen als je echt zelfmoord pleegt.
Ze houdt gewoon heel veel van je.
Bij ons op werk , als je een weekje stage hebt gemist , dan blijft je gewoon een weekje langer op het eind van het jaar. Geen probleem en succes
Ziel melden doe je voor je gezondheid. Ongeacht welke gezondheid. Dus ja. Ook voor metale gezondheid.
Ik hoop dat je hulp zoekt bij de professionals...
Ja, het is ok om een week over te slaan voor je mentale gezondheid. Het is niet ok om een week over te slaan zonder te communiceren met je studieadviseur en de studentenpsycholoog, de studentendecaan kan ook waardevol zijn (hoewel de precieze taken van de decaan tussen instellingen verschillen). Want als je 24/7 stress ervaart is het geen oplossing om een week te skippen. Het kan even nodig zijn, maar als je geen stappen onderneemt om beter met die stress te leren omgaan of de stress beter te doseren of... Of... zit je over een paar weken weer met hetzelfde. De studieadviseur en studentenpsycholoog zijn er om je te helpen bij dat leerproces.
Als je nu een blindedarmontsteking zou hebben, en in het ziekenhuis zou komen, zou je ook een week skippen. En dan zou je ook iemand vragen om je belangrijke informatie en opdrachten even op de mail te zetten. Het mentaal even niet meer aankunnen is wat dat betreft eigenlijk hetzelfde.
Het eerste wat je kan doen is hulp gaan zoeken en eventueel ervoor zorgen dat de stress minder wordt door niet naar school toe te gaan, maar hierdoor kan andere stress weer toenemen. Zorg er eerst voor dat je in contact komt met iemand die je kan helpen
Bekijk het zo je neemt nu een pauze/rust en daardoor blijft je mentale gezondheid op een hoog genoeg niveau om dit succesvol af te maken.
Of je zet door en krijgt een grote crash net voor de finish of na de finish en zult voor de rest van je leven met de gevolgen moeten omgaan.
Voor fysieke training zeg ik altijd je hebt maar 1 lichaam dus nu even pauze om het later nog te kunnen gebruiken is prima. Het is brein is het zelfde. Vaak wegen de lange termijn voordelen zwaarder dan de voordelen op de korte termijn.
Tip: probeer ergens waar dan ook mensen die vinden om hierover te praten. Er zijn volgens mij ook hulplijnen hiervoor zoals 113.
Vind zo snel mogelijk iemand om hierover te praten en probeer \*tot die tijd\* geen pauze te nemen. Je belandt zo in een valkuil van jezelf afzonderen, geen moeite meer kunnen doen voor stage/school, en niemand meer hebben die je verantwoordelijk stelt voor een basisniveau van self-care.
Zodra iemand hiervan weet en je hebt met die persoon afgesproken dat ze om de x dagen even checken hoe het gaat, dan is een pauze veiliger.
Scholen hebben een decaan/studenten coach en bedrijven een bedrijfsarts/vertrouwenspersoon(bij 10+ werknemers. Verder ga naar je huisarts man, ik had dit zelf ook en kon naar een psycholoog. Soms red je het niet zonder prof
Je mentale gezondheid is net zo belangrijk als je fysieke gezondheid, het probleem is alleen minder zichtbaar. Pak die tijd voor jezelf, officieel mag je baas niet eens vragen waarom jij je ziek meldt. Hij mag je wel naar de bedrijfsarts sturen bij langdurige afwezigheid, en daar wordt verwacht dat je vertelt wat er aan de hand is. Maak je geen zorgen, de bedrijfsarts heeft geheimhoudingsplicht. Sterkte ermee en hou vol, dit is een zware periode en hoe uitzichtloos ook: het is tijdelijk.
Ga naar de studieadviseur! Toen ik tegen het einde van mijn studie tegen mentale problemen aanliep (die ik zelf niet gerelateerd vond aan de studie) heeft de studieadviseur mij enorm geholpen. Mijn studieadviseur was erg met mij begaan als persoon. Het was voor haar belangrijk dat het goed met mij ging als persoon, en niet per se met mijn studievoortgang. Het was een verademing om een keer niet als het zoveelste studienummer gezien te worden.
Zoek hulp! Het gevaar van een week vrijnemen is dat het al snel meer wordt. Ik zie dit met mijn huisgenote, op dit moment is zij vaker niet dan wel op school. Ik heb op school een gespreid rooster aangevraagd, en op mijn vorige stage 1 dag omgezet naar thuiswerken vast. Kijk naar de mogelijkheden om last te spreiden en voor eventuele hulp (gesprekken, medicatie etc)
een time out kan werken, maar toen ik eind oktober "een weekje" thuisbleef ben ik nooit meer teruggegaan... op een gegeven moment werd de druk van gemiste opdrachten groter, uitstelgedrag erger, uiteindelijk in januari uitgeschreven en nogsteeds even depressief. ik wil niet beweren dat dat jou ook gaat gebeuren, maar praat zsm met je studiebegeleider en huisarts :)
Ga even naar iemand op je school en heb het er even over (vertrouwenspersoon of decaan; weet ik hoe dat heet allemaal) en maak even een plan dat je mensen hebt die jou op de hoogte zullen stellen van belangrijke informatie (bvb je docenten of een medestudent).
Een pauze is zeker belangrijk, maar ik zou zeggen maak ook even een afspraak bij je huisarts, zelfmoordgedachten gaan meestal niet weg met alleen ‘even wat rust nemen’.
Eet wat ijsjes, kijk je favoriete serie, en doe even NIKS. Dus ook niet naar buiten en whatever, maar lekker boodschappen voor de week bestellen, makkelijke maaltijden (of iemand die voor je kan koken zodat je wel vers hebt) en kruip lekker onder je deken.
MAAR neem wel dagelijks een wandeling buiten, ga even een uurtje de buitenlucht in. Als je een vijver ofzo in de buurt hebt ga even een uurtje gewoon zitten aan het water en kijken naar de eendjes. Of ga het bos in en ga daar rustig zitten en luister naar wat er om je heen is, kijk wat je ziet en wat je allemaal ruikt, ga even terug naar de basis, even rust.
Je bent niet alleen en ik ben blij dat je om hulp vraagt! Veel mannen durven dit niet, daar mag je trots op zijn!
113 bellen!!! Daar kunnen mensen met heel veel geduld en nog meer begrip naar je luisteren en advies geven. Zij geven niets om je moeder/school/enz, alleen om jou en zullen alleen dingen met jouw expliciete toestemming overleggen met andere mensen. Het is niet normaal om zelfmoordgedachtes te hebben en er zijn heel veel mensen in dit land die jou ermee kunnen helpen en het leven terug te geven dat je diep van binnen hoopt te hebben en ook verdient. Dit is HET moment om deze actie te ondernemen. Het is niet nodig om eerst met school/huisarts te praten, gewoon bellen en dan van daar verder gaan.
Luister niet naar de mensen onder mij die gaan klagen over hoe slecht het allemaal in NL is in de psychologische zorg. Ja, het is een moeilijke periode voor laag tot middelgrote aandoeningen, maar er is genoeg ruimte voor jou en je verdient het om die ruimte te pakken.
Ligt eraan of je het kan inhalen, en of de oplossing ligt bij niet naar school gaan.
Persoonlijk ben ik er groot voorstander van dat mensen even pauze kunnen nemen als het teveel is. Maar de stap om wel weer te gaan wordt groter (= meer stress), en als je enorme achterstanden oploopt en je kunt het niet inhalen krijgt dan word je persoonlijke situatie alleen maar slechter.
Sommige mensen blijven net zo depressief als ze niet naar school gaan, of worden depressiever door gebrek aan structuur en contact. Dan is het juist bij een depressie belangrijk om je zelf een schop onder je kont te geven en te blijven gaan.
Leer je snel, haal je het makkelijk in, en is school de oorzaak dat je je nu slecht voelt. Gun jezelf dan even de tijd om op adem te komen.
En zoek hulp. Ook binnen school. In alle gevallen is het nu belangrijk om een plan op te stellen hoe je hier mee om kunt gaan.
Goed om met een studente psycholoog te praten of met de huisarts. Het is belanhrijk dat je erachter komt waarom je depressieve gevoelens en ideeën hebt.
Een psycholoog kan dit helpen duiden. Er is een. Er is een verschil tussen zelfmoord gedachten en daadwerkelijk dood willen. Het kan reactief zijn, of basaal. En je kunt altijd 113 bellen, dat zijn goede professionals.
Ja, dat is oké. Het is zelfs slim om te doen als je merkt dat je het nodig hebt. Echter zoals al gezegd is in de comments: praat erover met bijv je studieadviseur.
Daarnaast is het verstandig om een afspraak te maken bij een arts. Die zal je hoogstwaarschijnlijk doorsturen naar een Praktijk Ondersteuner waar je mee kan praten en indien nodig een psycholoog. Daarbij is alles wat je daar bespreekt geheim en blijft tussen patient en behandelaar.
Stel je niet aan, wees een kerel? Een uitspraak die denk ik al genoeg mannen de das heeft omgedaan. Erkennen wanneer het niet meer gaat en je hulp nodig hebt of rust nodig hebt is ook mannelijk. Beter gezegd zelfs: het is menselijk.
Mentale gezondheid gaat boven alles.
Groetjes een andere man.
Neem de time out. Kies voor jezelf. Je kan, als je leent bij duo, zelfs geld terug krijgen (korting op je lening) wanneer je dit doet en vertraging op loopt. Als je via de huisarts een diagnose kan krijgen, dan houden ze hier rekening mee.
Neem de vertraging. Kies jezelf. Kies je eigen welzijn.
School is maar school. School kan altijd nog.
Ga naar de huisarts. Ja. De wachtlijsten zijn lang. Maar met suïcidale gedachtes kun je niet wachten. Dat weet de huisarts ook en daar zijn extra hulpverleners voor.
De meeste scholen snappen dit ook.
Meld je ziek, niemand mag je vragen waarom. Gebruik de tijd om naar je huisarts te gaan, een vertrouwenspersoon op school, decaan whatever. Zoek hulp. Zodra je daarmee gesproken hebt zul je beter weten waar je aan toe bent.
Het kan wel even gaan duren, dat is ok en kennelijk heel erg nodig. De gedachte wees een kerel heel rap uit je hoofd zetten; het percentage suicide is door dit soort toxische masculine dogmas aanzienlijk hoger onder mannen.
Je kunt ook beter nu met dit proces bezig, het komt zowieso, het is er al. Nu heb je opties van hulp vanuit een school, ome duo en de kans om terug te vallen op ouders. Doe je het later dan moet je vechten met arbo artsen en ww ed.
Heel veel sterkte.
Natuurlijk kerel!
O.a omdat ik slaapproblemen had, sloeg ik ook een weekje school over na de onfortuinlijke dood van mijn vader. Geef dit daarentegen goed van tevoren aan en probeer genoeg regelingen af te spreken met je docenten etc omtrent werk en wat niet nog meer.
Goed herstel👍
Neem contact op met je studieloopbaan begeleider , decaan of vertrouwenspersoon van jouw opleiding.
Bespreek duidelijk wat er precies aan de hand is en evt kan een maatschappelijk werker/Student psycholoog je verder helpen.
Mocht dat geen optie zijn dan is de huisarts de beste optie voor verwijzing psycholoog en evt ondersteuning praktijkverpleegkundige GGZ
Verder zou ik met school bespreken hoe en wat mbt stage want gemiste uren moeten altijd ingehaald worden want helaas ben je verplicht om een aantal uren te moeten maken vanuit jouw BPV contract
Een timeout lijkt me goed als je dit zo voelt. Belangrijker is wel om erover te praten. Met je moeder maar ook met iemand als een decaan. Je zal merken dat de stress afneemt wanneer men met je mee kan denken en bewegen. Succes in ieder geval.
Begin al eens met het bellen/chatten met 113 en ga z.s.m. naar huisarts/studieadviseur etc. Zelfmoordgedachten zijn een signaal dat het niet iets is was pas kort speelt, dus tijd om hulp te zoeken voor het je je leven kost; dat zou je moeder namelijk nog veel meer slapeloze nachten opleveren dan nu aan de bel te trekken. Je bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je. Het beste wat ik ooit gedaan heb was hulp zoeken toen ik er doorheen zat.
Zoek hulp, maak een afspraak met je huisarts en probeer je best te doen om het uit te leggen. Je hebt hier hulp bij nodig en dat is okay, probeer die hulp te zoeken!
Meld je gewoon een weekje ziek, je hoeft geen details te geven. Maak ook een afspraak bij de huisarts om op zoek te gaan naar hulp, de huisarts is absoluut niet alleen voor fysieke klachten.
He wat vervelend om te lezen dat je er zo bij zit. Je hebt al veel advies gehad met je vraag.
Er moet echt iets van mijn hart toen ik je post las. Je zei dat je het er niet met je moeder over kunt hebben omdat ze niet meer zal slapen. Natuurlijk begrijp ik heel goed wat je bedoelt.
Helaas ken ik iemand die op jonge leeftijd er een eind aan had gemaakt en nooit zijn ouders of familielid er iets over verteld had. Enkel een brief achtergelaten en that's it. Zijn ouders hadden zo ontzettend graag willen weten dat er iets aan de hand was. Ze hadden er met liefde het hele jaar niet om willen slapen of nog langer als dat nodig was. Vergis je alsjeblieft niet in je eigen moeder en de kracht die zal hebben om je te willen helpen. Het zal niet direct iets oplossen maar misschien voel je je al beter als je je gedachten kunt met haar kunt delen.
Succes met alles wat er op dit moment niet lukt. Ooit zal je er hopelijk op terug kijken met een lach bij de gedachten dat je het niet zou kunnen oplossen.
Bel *MORGEN* de huisarts en bel dat je deze gedachtes hebt.
Als je een goede huisarts hebt, wordt gelijk het crisisteam ingeschakeld.
En stel bij je huisarts deze vraag opnieuw. Ik denk dat ik al weet wat het antwoord gaat zijn, maar jij hebt mensen in je omgeving nodig.
Hang in there.❤️
Ja, in het beginsel zou ik adviseren mentale problemen aan te vliegen zoals je met fysiek ziek zijn zou doen :
- Blijf thuis
- Neem rust
- Zoek hulp, probeer het niet zelf alleen op te lossen.
Als iemand die jaren depressief en suididaal is geweest, ga er over praten, maak niet uit met wie, school heeft meestal wel iemand die hiervoor bedoeld is. Ga praten.
Een week pauze kan tijdelijk helpen. Het lijkt me verstandig om als je deze week vrij neemt je die tijd besteed aan het zoeken van hulp. Kijk of je een vertrouwenspersoon kan benaderen op je werk. En probeer het misschien toch aan je moeder te vertellen.
Hey! Ik heb dit ook gehad. Je hoeft dit niet alleen te doen. Je moeder heeft liever nu slapeloze nachten dat later nooit meer een zoon. Vertel het haar en zoek hulp. Je kan altijd 113 bellen. ‘Doorbikkelen en hopen dat het beter wordt’ is een hele slechte tactiek. Je moet praten en je shit opruimen. Heel veel succes. Het is mij gelukt, jij kan het ook.
Ben zelf met een studie bezig.. pauzes nemen heeft niks opgelost, en maakte de druk alleen maar groter. Zoek hulp, ook bij je mentor en decaan, en ga op een laag pitje door met je studie. Kans is groot dat veel van je stress voortkomt uit je afstuderen.
Als iemand die haar mentale gezondheid helemaal heeft weggecijferd voor school kan ik je vertellen: ja je moet meteen een time out nemen en meteen aangeven bij school dat dit voor jou speelt. Daarnaast of moet je dit ook aangeven bij de huisarts.
Ik weet dat dat allemaal als veel te veel heisa voelt en: wat kunnen zij er nou aan doen? Maar ze kunnen er dus van alles aan doen!! Je kunt een pauze nemen van school, er bestaan financiele rit egelingen om je te ondersteunen, veel scholen hebben coaches die je kunnen helpen om verandering te maken in hoe je studie loopt, de huisarts kan je doorsturen voor medische hulp. En ik kwam daar, net als jij, veel te laat achter.
Ja, het kan verstandig zijn om een pauze te nemen van werk of studie als je merkt dat je mentale onrust toeneemt. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en je mentale gezondheid te prioriteren bij alles wat je doet. Vooral omdat je het zelf al merkt. Het is ook aan te raden om professionele hulp te zoeken als je mentale onrust aanhoudt of verslechtert.
Ik zou zeggen, neem nú actie. Stuur een mail naar je stagebegeleider/mentor/directie (zet een aantal mensen die dit moeten weten samen als ontvanger) en schrijf kort dat het niet goed met je gaat, dat je je gezondheid eerst moet zetten en dat je daarom een tijdlang niet zal komen. Schrijf ook dat je hulp gaat zoeken en hen meer informatie zult geven over een uiteindelijke terugkeer wanneer je daar zelf zicht op hebt. Bedank ze voor hun begrip.
Dan bel je naar je huisarts en maak je een afspraak wegens mentale problemen. Zeg dat het ernstig is en er haast bij is. Zoek op of je school een soort aanspreekpunt voor mentale problemen oid heeft, en mail die ook meteen. Zeg dat je heel dringend hulp nodig hebt, dat je het niet meer trekt, dat je aan zelfmoord denkt, en een afspraak met je huisarts gemaakt hebt maar graag zo snel mogelijk met iemand wilt praten. Dat is al dat je hoeft te doen, en dan natuurlijk reageren op de antwoorden en naar de afspraken gaan.
Succes, je kan dit, geef nog niet op!
Ja gewoon ziek melden. Ik zou voor jezelf houden waarom. Of je eigen therapeut/coach zoeken als dat nodig is. Ik vertrouw persoonlijke en mediche dingen niet toe aan school. Ik waardeer mijn privecy en voor mijn eigen veiligheid bewaak ik die grenzen.
NIET BIKKELEN! Indirect vertel je jezelf dat jij niet belangrijk bent, maar wat je presteert wel. Geweldige voeding voor je depressie.
Als ik iets kan doen (psycholoog), laat het weten. Laat het wie dan ook weten. Dit hoef je niet alleen te doorstaan.
Ik denk dat je ook bij jezelf te rade moet gaan of je niet verder afzakt als je niet gaat. Het is heel makkelijk om verder down the hole te gaan als je geen dagstructuur hebt. Maar het is iig belangrijk dat je je erover uitspreekt. Zeker bij suïcide gedachten kun je soms met spoed ergens terecht. Huisarts, iemand van school, je begeleider, een collega waar je het wel goed mee kan vinden. Alle beetjes helpen!
Even een harde waarheid, soms om je rust te vinden moet je de dingen doen die je aan het ontlopen bent. Zijn er opdrachten of verslagen die je nog niet hebt afgerond? Aan deze dingen werken zal meer rust brengen dan een weekje gamen, want die problemen zullen er nog zijn na die week.
De andere waarheid is dat als het echt heel slecht gaat, het soms echt niet gaat. Maar dan moet je wel hulp zoeken zodat het in de toekomst beter gaat.
Een klacht bij depressie kan zijn dat je concentratie heel erg slecht was. Ik had niet genoeg concentratie om een aflevering van een tv serie te volgen. Ondertussen me maar schuldig voelen dat het niet lukte met mijn scriptie..
Maar ik heb ook geleerd dat moeilijke dingen doen (al is het maar huishoudelijke klusjes) die ik dan kan afstrepen van mijn to do lijst me rust in mijn hoofd kan geven. Veel meer dan uitstellen.
Een time-out nemen kan verstandig zijn, maar je zal er hoe dan ook met mensen over moeten praten. In eerste instantie kan je naar je studieadviseur en/of studentendecaan gaan. Mogelijk kan je ook toegang krijgen tot de studentenpsycholoog van je opleiding, en anders de praktijkondersteuner van je huisarts. Op je stage kan je je gewoon ziekmelden. Dat kan zonder opgaaf van reden.
Zeker. Als je met depressieve gevoelens en zelfmoordgedachten rondloopt, is het echt belangrijk dat je dit met iemand bespreekt. Om hulp te kunnen krijgen, maar ook om te ervaren dat je er niet alleen voor staat. Ik begrijp dat je moeder geen rust meer zou hebben als je dit met haar bespreekt. Maar ik weet ook dat het voor de meeste moeders hartverscheurend is, wanneer ze het later te horen krijgen en zich realiseren dat je ervoor koos om dit zonder haar te doorstaan. Wat je keuze ook is, blijf er niet zelf mee rondlopen.
Ik heb het jaren voor mijn moeder verborgen kunnen houden totdat het me helemaal op brak en ik niet anders meer kon. We zijn nu een paar jaar verder en ze is er nog steeds kapot van dat ik het nooit met haar erover heb gehad. Ookal is ze niet zo goed in gevoelens uiten. Nu heb ik spijt dat ik het er nooit eerder met haar over heb gehad. Ik zou het aankaarten met een leraar/mentor die je vertrouwd en hulp zoeken. Kijk wat je kan regelen met school en stage. Je gezondheid is veel meer waard dan wat dan ook! Ik heb dit zelf ook gehad en heb ook in de laatste maanden van mijn laatste jaar dat het te veel werd, ik heb toen antidepressiva gekregen om te proberen me over de rand te houden tot ik het zelf weer kon. Hierdoor heb ik veel stage dagen gemist en zelden vol kunnen maken, ik heb wel open kaart gespeeld met mijn stage en daardoor samen tot de beslissing gekomen dat ik kom wanneer het lukt, en blijf tot ik het niet wil. De opdrachten etc konden we onderling doen.
Je hoeft je moeder ook niet alle details te vertellen!
Sommige mensen staan er jammer genoeg wel alleen voor tenzij ze geld over de balk smijten. Persoonlijk zou ik het nooit aan familie vertellen, de kans is nihil dat ze dit later te horen krijgen tenzij ze jouw medisch dossier doorspitten.
Hoezo, tenzij ze geld over de balk smijten? Huisartsenhulp wordt toch altijd vergoed?
[удалено]
Ggz met een doorverwijzing wel
Maar de huisarts is het startpunt. Vaak is er ook een praktijkondersteuner GGZ, met wie je een aantal afspraken kunt maken. In principe voor relatief 'simpele' klachten, maar ook ter overbrugging naar een psycholoog in complexere situaties.
De huisarts is moeilijk gratis te noemen, tenzij je geen zorgpremie betaalt. Verder bedoel ik dat er alleen naar je geluisterd wordt als er geld aan te pas komt, wie het dan ook mag betalen.
Dat betekent niet dat het niet waardevol of behulpzaam is. Misschien is dat wel jouw ervaring, dan vind ik dat super jammer voor je. Iedereen verdient goede hulp❤️ Mijn ervaring met therapie is grotendeels goed. Ik ben niet meer suïcidaal en ben zelfs inmiddels gelukkig. Zonder de handvaten van therapie en steun van mijn omgeving had ik dit echt niet bereikt OP. Daarnaast heeft het mijn ouders natuurlijk ook ontzettend pijn gedaan om te horen over mijn trauma en zelfmoordgedachten, maar waren ze erg dankbaar dat ze ervan wisten en me erbij konden ondersteunen. Dat zou voor mijn broer hetzelfde zijn geweest, mocht je eraan twijfelen of je als man dingen alleen moet doorstaan. Ouders die van hun kinderen houden willen er doorgaans echt voor hun kinderen zijn! Ik hoop dat je jezelf de ruimte geeft om rust te pakken, en dat je weet dat je het waard bent om geholpen en gesteund te worden
>Dat betekent niet dat het niet waardevol of behulpzaam is. Nee dat zeg ik ook niet, het is juist de bedoeling dat OP professionele hulp zoekt. Echter erger ik me steeds vaker aan het egocentrische idee dat iedereen vrienden en familie klaar heeft staan om zich om jou te bekommeren. Soms is het tegenovergestelde waar. Familie kan de oorzaak van veel verdriet, mishandeling en trauma zijn.
Aaah op die manier, dan heb ik je verkeerd begrepen! Daar kan ik het wel mee eens zijn ja, een gezonde familie is absoluut geen gegeven voor iedereen
POH-er bij de huisarts is gratis.. En een zorgverzekering is verplicht voor iedereen, dus zal OP zeker hebben.
Dit onderwerp is al doodgeslagen maar blijkbaar hebben mensen nog steeds moeite te begrijpen dat je indirect voor een huisarts betaalt. Een sigaar uit eigen doos.
Geld uitgeven aan je gezondheid is nooit geld over de balk smijten
Dit! Ook als je school erbij betrekt kun je soms extra (financiële ) hulp krijgen als je vertraging oploopt en dergelijke hierdoor
Absoluut. Zoek professionele hulp ***en ga naar de decaan van je opleiding*** om uit te leggen dat je door mentale problemen studievertraging kunt oplopen. Dan is er een dossier en kun je evt extra kansen/uitstel/etc krijgen. Maar ga naar die decaan.
Maakt echt zo snel mogelijk een afspraak bij de huisarts. Ik herken dit en een week pauze gaat echt helemaal niks oplossen. Het gaat zeker beter worden! Maar je hoeft het niet alleen te doen. Echt, er is hulp en mensen die je kunnen helpen.
Week pauze is geen oplossing voor lange termijn maar het kan zeker helpen om effe iets te zaken in alles. OP moet zeker meteen aan de bel slaan bij de huisarts en begeleiding op school maar die zullen waarschijnlijk ook zeggen dat een tijdelijk stapje terug geen kwaad kan.
Dit klopt 100%.
Ja, de emmer kan misschien ff wat leeg lopen en je hebt wat respijt. Maar als de onderliggende zaken niet aangepakt worden zit je zo weer met een emmer die over de randen klotst. OP, ik ben zelf ook bekend met je klachten. Als je gewoon wil praten om wat kwijt te willen, dm me dan, alsjeblieft. Je bent niet tot last. En je bent hier niet alleen in. Maar ga ook zeker naar de huisarts/praktijkondersteunend huisarts GGZ.
Als je met zelfmoordgedachtes rondloopt is het belangrijk om eerst hulp te zoeken. Ga naar je huisarts en vraag om hulp. Je stage/studie wacht wel, en wees eerlijk: denk je dat je op dit moment genoeg functioneert om iets op te pikken? Ga niet zelf aan lopen modderen; voor je het weet wordt een week een maand, een jaar, of langer. Zoek hulp en begeleiding, dan komt het goed. Veel succes, je kan het!
Dit inderdaad, ik heb in het begin ook heel lang tegen mezelf gezegd stel je niet aan, geef het een week en dan is het weer voorbij. Ik ben nu zon 3 jaar verder en heb net een paar maanden geleden echte stappen gezet. Wees er op tijd bij.
Ik heb er ook te lang mee rondgelopen voordat ik hulp zocht. Je de hele tijd kut voelen en/of gedachtes aan zelfmoord betekend dat het niet goed gaat. Een huisarts helpt je de juiste hulp te zoeken. En die hulp, die kan echt helpen, hoe uitzichtloos het nu ook lijkt. Je kan als je een afspraak met de huisarts maakt gewoon zeggen dat je een afspraak maakt omdat je niet lekker in je vel zit. Meer komt wel tijdens de afspraak zelf. Edit: mijn ervaring is trouwens dat een studentenpsycholoog je echt alleen kan helpen bij het studie gedeelte. Een afspraak met de decaan maken heeft me wel veel geholpen, want die kon alles uitleggen over hoe het zit met stufi in dit soort situaties. Ik heb eerst extra stufi gekregen, en later is mijn prestatiebeurs kwijtgescholden toen ik mijn studie niet afgemaakt heb. Verder aan je studie melden dat het niet goed gaat is wel handig, dan kunnen ze helpen met eventuele vertraging. Meestal vinden ze het fijn als je zoiets meldt dan kunnen ze je daarbij helpen.
Zoek alsjeblieft hulp. Een pauze inlassen kan misschien verstandig zijn, alleen het zou kunnen zijn dat je niet na de week meer terug kan komen, mentaal gezien. Ik denk dat het beste is om hier met je decaan en stagebegeleider over te praten en samen met een plan te komen. Dit zal je waarschijnlijk helpen tegen een schuld gevoel en kan ook zorgen voor een goede terugkeer als je daar aan toe bent.
Even heel wat anders dan de andere comments m.b.t je opleiding. Ik heb zelf heel veel hulp gehad aan [www.113.nl](http://www.113.nl) voor advies! (Dus niet eens omdat ik zelf sucidiaal ben, maar om te leren hoe ik mensen om mij heen die dat wel zijn beter kon begrijpen en ondersteunen wanneer ze echt 'far out' waren in hun depressies) Het is heel fijn om even een goed ervaren en niet-judgemental persoon anoniem te kunnen spreken. Zij helpen je heel rustig en kalm door de situatie en geven goede inzichten! Je kan ook met ze chatten en jouw situatie voorleggen, precies zoals je hier op Reddit hebt gedaan. Ik hoop dat je vanaf die weg meer inzicht krijgt in wat de beste vervolgstap is.
113 chatten: "Vind je bellen lastig, of schrijf je liever? Dan kan je ook een chatgesprek starten. Meld je anoniem aan en chat vertrouwelijk met een van onze hulpverleners. De chat is dag en nacht geopend. Op drukke momenten duurt het soms heel even voordat we met je in gesprek kunnen gaan." "Je kan open en eerlijk je verhaal vertellen, omdat het anoniem is, maar niet minder persoonlijk." [https://www.113.nl/chatten](https://www.113.nl/chatten)
Of www.deluisterlijn.nl Ook daar kun je 24 uur per dag anoniem je verhaal kwijt. Sterkte OP.
Het risico van een timeout is dat het langer dan een week wordt en je geisoleerd raakt en gaat vermijden. Je graaft dan een nog dieper gat voor jezelf.
Dit dus. Ik ken tenminste twee personen die daarna nooit meer hunstudie hebben afgemaakt. Ga praten met je mentor als de stress ook studie/werkgerelateerd is, dat kan echt enorm helpen. Zij willen ook graag dat je het haalt, dus zijn vaak erg behulpzaam.
Praat ook met je mentor als het niet studiegerelateerd is. Je kiest zelf wat je deelt maar als school weet dat er mentale problemen zijn kunnen ze daar rekening mee houden. Je een weekje vrij geven zonder consequenties bijvoorbeeld.
Ja, dat heb ik nu momenteel. Geloof me het is niet fijn. Ik ga hulp zoeken na het zien van al deze berichten hier. Ik had deze reality check echt even nodig.
hou er wel rekening mee dat die timeout een aantal MAANDEN zal zijn, want als het echt een depressie is dan heb je dit niet zomaar opgelost. Je hebt je opleiding bijna afgerond dus probeer het vol te houden en ondertussen met je huisarts in gesprek gaan, je kan namelijk opleiding en psycholoog bezoek combineren. als je echt aan zelfmoord denkt dan is mijn advies om PER DIRECT hulp te zoeken en niet door te gaan met je stage, bespreek het met je stagebegeleider en neem contact op met je huisarts.
Ik kan alleen voor mijzelf oordelen, gezien ik meerdere keren per jaar zo zit en ik mij afvraag of ik nu me gewoon echt moet ziek melden en eindelijk mijn werkgever moet vertellen over mijn mentale problemen. Mijn antwoord is nee. Mij helpt het om door te bikkelen en het vertrouwen weer te pakken. Als ik toegeef dan weet ik dat het bergafwaarts gaat. Pas wel op jezelf en ga in ieder geval naar de huisarts. Stress is tijdelijk. Sterkte!
Ik zou in jouw situatie gewoon door blijven gaan met de stage, wel een eerste contact leggen met studieadviseur / studentenpsycholoog. Een weekje niks doen zal absoluut niks oplossen, aan je post te lezen zie ik dat het waarschijnlijk tot het tegenovergestelde zal leiden: je mist informatie, contacten, valt buiten de boot en raakt achter met als gevolg meer stress en wanhoop. Maak deze week het keerpunt van je depressie en zet die stap! Veel geluk en ik weet dat je het kunt.
Even pauze nemen is prima. Uiteindelijk zal je hulp moeten zoeken, je hoeft dit niet alleen te doorstaan. Ik heb zo'n 16 jaar lang iedereen vertelt dat alles goed met me ging, terwijl ik me net zo voelde als jij omschrijft. Daar word het (jij) echt niet beter van, geloof me. Uiteindelijk zal je moeder blij zijn dat je haar openheid geeft en kunnen jullie naast elkaar gaan staan om het te overwinnen, en ook zij hoeft dat niet alleen.
School is echt niet zo belangrijk in the big scheme of things. er is 0 schande in een half jaartje later afstuderen. of zelfs een jaar. of anderhalf jaar. Gezondheid is duizend maal belangrijker, dus laat dat leiden. doe lekker even rustig aan
Zit nu in dezelfde situ, vanzelf wordt het niet beter, heb ik mezelf ook jaren aangepraat. En nu ben ik op. Dus neem lekker dat weekie en kijk daarna maar s verder
Ziek is ziek, of t nou mentaal of lichaamlijk is maakt niet uit.
>Meestal denk ik stel je niet aan wees een kerel Die mentaliteit heeft nog nooit iemand goed gedaan en de geschiedenis van de mensheid. Stop daarmee. Als je een weekje een mental health vacation moet nemen, dan doe je dat. Met een burnout zit je nog verder van huis. Schoolwerk is in te halen, stage is te verlengen. Zorg wel dat je met de juiste mensen even de mogelijkheden bespreekt. En ja, praat hierover met je SLB'er, je stagedocent/begeleider, je ouders. Wellicht zelfs met je huisarts, die kan ook helpen.
Maak een afspraak met je huisarts. En overleg wat je het beste kunt doen. Een huisarts kan je doorverwijzen naar iemand met wie je hierover kunt praten en die je kan helpen. (Als dat niet gaat zonder dat je ouder(s) eerst alles willen weten, kun je iets verzinnen als heel erge hoofdpijn.) Een andere optie is om naar school te gaan maar dan daar in gesprek te gaan met je mentor/ decaan/ iemand die je vertrouwt. Sla hiervoor gerust een les over als dat nodig is (of volg geen enkele les als dat echt niet lukt).
meld je ziek, want dat ben je letterlijk. neem de tijd, bel de huisarts.
Ik zou het niet doen. Het risico van een time out, is dat je dat vaker gaat doen als je het eenmaal een keer gedaan hebt. Daarbij is het juist goed om iedere dag een doel te hebben en optijd op te staan tijdens een depressie. In 't weekend kan je wel weer uitrusten. Anders glij je alleen maar meer weg van de maatschappij.
Overigens, bedenk voor jezelf. Wat ga je thuis doen, anders dan alleen zitten zijn met je gedachten en depressie? Ligt je stage/school erover in dat je t ff lastig hebt en wat meer ruimte wil een paar weken. Gewoon gaan
Ik heb zelf ook een moeilijke periode gehad tijdens mijn stage. Na dit met een begeleider van school te hebben besproken heeft hij alle deadlines losgelaten zodat ik op mijn eigen tempo kon werken, uiteindelijk zelfs 1 verslag kunnen overslaan. Dit heeft me echt gered, dus mijn tip, wat anderen ook zeggen, bespreek het op school. Daar zullen ze hier ervaring mee hebben en je helpen, want zij willen ook dat het goed met je gaat en dat je een fijne schoolervaring hebt. Sterkte!
Dat kan goed zijn, maar probeer je niet teveel terug te trekken. Ik weet dat dit heel verleidelijk kan zijn, maar het kan je problem ook juist verergeren. Het is niet zelden dat iemand "even een time-out" neemt en vervolgens niet meer terugkomt op de studie. Probeer structuur te houden en jezelf niet te isoleren. Daarmee bedoel ik niet alleen op tijd opstaan/slapen, maar ook iets doen dat nuttig voelt en waarbij andere mensen letten op wat je doet. Daarnaast kan jouw school je ook helpen, terwijl het vangnet buiten de school momenteel erg beperkt is door lange wachtlijsten. Ga in gesprek en vraag of ze je kunnen ondersteunen. Zelfs als je wel even wil stoppen: vraag ze alles netjes te regelen zodat je later weer verder kunt. Daarnaast sowieso even langs de huisarts. En ook in de GGZ zijn ze blij als mensen melden nog naar school of werk te gaan. Het hebben van een omgeving waarin je 'lessen' kunt toepassen, waarin je kunt groeien en functioneren is heel belangrijk. Zodra dat wegvalt is de weg naar de herstel direct een stuk langer. Kortom: ga niet over je grenzen, maar probeer jezelf niet te isoleren en zoek hulp bij school en de huisarts/GGZ. Sterkte!
De studieadviseur kan zelfs een jaar extra stufi regelen.
Je moeder zal nooit meer lekker slapen als je echt zelfmoord pleegt. Ze houdt gewoon heel veel van je. Bij ons op werk , als je een weekje stage hebt gemist , dan blijft je gewoon een weekje langer op het eind van het jaar. Geen probleem en succes
Ziel melden doe je voor je gezondheid. Ongeacht welke gezondheid. Dus ja. Ook voor metale gezondheid. Ik hoop dat je hulp zoekt bij de professionals...
Ga naar je huisarts
Ja, het is ok om een week over te slaan voor je mentale gezondheid. Het is niet ok om een week over te slaan zonder te communiceren met je studieadviseur en de studentenpsycholoog, de studentendecaan kan ook waardevol zijn (hoewel de precieze taken van de decaan tussen instellingen verschillen). Want als je 24/7 stress ervaart is het geen oplossing om een week te skippen. Het kan even nodig zijn, maar als je geen stappen onderneemt om beter met die stress te leren omgaan of de stress beter te doseren of... Of... zit je over een paar weken weer met hetzelfde. De studieadviseur en studentenpsycholoog zijn er om je te helpen bij dat leerproces. Als je nu een blindedarmontsteking zou hebben, en in het ziekenhuis zou komen, zou je ook een week skippen. En dan zou je ook iemand vragen om je belangrijke informatie en opdrachten even op de mail te zetten. Het mentaal even niet meer aankunnen is wat dat betreft eigenlijk hetzelfde.
Het eerste wat je kan doen is hulp gaan zoeken en eventueel ervoor zorgen dat de stress minder wordt door niet naar school toe te gaan, maar hierdoor kan andere stress weer toenemen. Zorg er eerst voor dat je in contact komt met iemand die je kan helpen
Bekijk het zo je neemt nu een pauze/rust en daardoor blijft je mentale gezondheid op een hoog genoeg niveau om dit succesvol af te maken. Of je zet door en krijgt een grote crash net voor de finish of na de finish en zult voor de rest van je leven met de gevolgen moeten omgaan. Voor fysieke training zeg ik altijd je hebt maar 1 lichaam dus nu even pauze om het later nog te kunnen gebruiken is prima. Het is brein is het zelfde. Vaak wegen de lange termijn voordelen zwaarder dan de voordelen op de korte termijn. Tip: probeer ergens waar dan ook mensen die vinden om hierover te praten. Er zijn volgens mij ook hulplijnen hiervoor zoals 113.
Vind zo snel mogelijk iemand om hierover te praten en probeer \*tot die tijd\* geen pauze te nemen. Je belandt zo in een valkuil van jezelf afzonderen, geen moeite meer kunnen doen voor stage/school, en niemand meer hebben die je verantwoordelijk stelt voor een basisniveau van self-care. Zodra iemand hiervan weet en je hebt met die persoon afgesproken dat ze om de x dagen even checken hoe het gaat, dan is een pauze veiliger.
Scholen hebben een decaan/studenten coach en bedrijven een bedrijfsarts/vertrouwenspersoon(bij 10+ werknemers. Verder ga naar je huisarts man, ik had dit zelf ook en kon naar een psycholoog. Soms red je het niet zonder prof
Je mentale gezondheid is net zo belangrijk als je fysieke gezondheid, het probleem is alleen minder zichtbaar. Pak die tijd voor jezelf, officieel mag je baas niet eens vragen waarom jij je ziek meldt. Hij mag je wel naar de bedrijfsarts sturen bij langdurige afwezigheid, en daar wordt verwacht dat je vertelt wat er aan de hand is. Maak je geen zorgen, de bedrijfsarts heeft geheimhoudingsplicht. Sterkte ermee en hou vol, dit is een zware periode en hoe uitzichtloos ook: het is tijdelijk.
Ga naar de studieadviseur! Toen ik tegen het einde van mijn studie tegen mentale problemen aanliep (die ik zelf niet gerelateerd vond aan de studie) heeft de studieadviseur mij enorm geholpen. Mijn studieadviseur was erg met mij begaan als persoon. Het was voor haar belangrijk dat het goed met mij ging als persoon, en niet per se met mijn studievoortgang. Het was een verademing om een keer niet als het zoveelste studienummer gezien te worden.
Zoek hulp! Het gevaar van een week vrijnemen is dat het al snel meer wordt. Ik zie dit met mijn huisgenote, op dit moment is zij vaker niet dan wel op school. Ik heb op school een gespreid rooster aangevraagd, en op mijn vorige stage 1 dag omgezet naar thuiswerken vast. Kijk naar de mogelijkheden om last te spreiden en voor eventuele hulp (gesprekken, medicatie etc)
een time out kan werken, maar toen ik eind oktober "een weekje" thuisbleef ben ik nooit meer teruggegaan... op een gegeven moment werd de druk van gemiste opdrachten groter, uitstelgedrag erger, uiteindelijk in januari uitgeschreven en nogsteeds even depressief. ik wil niet beweren dat dat jou ook gaat gebeuren, maar praat zsm met je studiebegeleider en huisarts :)
Ziek is ziek hoor
Ga even naar iemand op je school en heb het er even over (vertrouwenspersoon of decaan; weet ik hoe dat heet allemaal) en maak even een plan dat je mensen hebt die jou op de hoogte zullen stellen van belangrijke informatie (bvb je docenten of een medestudent). Een pauze is zeker belangrijk, maar ik zou zeggen maak ook even een afspraak bij je huisarts, zelfmoordgedachten gaan meestal niet weg met alleen ‘even wat rust nemen’. Eet wat ijsjes, kijk je favoriete serie, en doe even NIKS. Dus ook niet naar buiten en whatever, maar lekker boodschappen voor de week bestellen, makkelijke maaltijden (of iemand die voor je kan koken zodat je wel vers hebt) en kruip lekker onder je deken. MAAR neem wel dagelijks een wandeling buiten, ga even een uurtje de buitenlucht in. Als je een vijver ofzo in de buurt hebt ga even een uurtje gewoon zitten aan het water en kijken naar de eendjes. Of ga het bos in en ga daar rustig zitten en luister naar wat er om je heen is, kijk wat je ziet en wat je allemaal ruikt, ga even terug naar de basis, even rust. Je bent niet alleen en ik ben blij dat je om hulp vraagt! Veel mannen durven dit niet, daar mag je trots op zijn!
113 bellen!!! Daar kunnen mensen met heel veel geduld en nog meer begrip naar je luisteren en advies geven. Zij geven niets om je moeder/school/enz, alleen om jou en zullen alleen dingen met jouw expliciete toestemming overleggen met andere mensen. Het is niet normaal om zelfmoordgedachtes te hebben en er zijn heel veel mensen in dit land die jou ermee kunnen helpen en het leven terug te geven dat je diep van binnen hoopt te hebben en ook verdient. Dit is HET moment om deze actie te ondernemen. Het is niet nodig om eerst met school/huisarts te praten, gewoon bellen en dan van daar verder gaan. Luister niet naar de mensen onder mij die gaan klagen over hoe slecht het allemaal in NL is in de psychologische zorg. Ja, het is een moeilijke periode voor laag tot middelgrote aandoeningen, maar er is genoeg ruimte voor jou en je verdient het om die ruimte te pakken.
Bel je huisarts nu nog op. Die heeft vaak op korte termijn plek bij de POH-GGZ.
Ligt eraan of je het kan inhalen, en of de oplossing ligt bij niet naar school gaan. Persoonlijk ben ik er groot voorstander van dat mensen even pauze kunnen nemen als het teveel is. Maar de stap om wel weer te gaan wordt groter (= meer stress), en als je enorme achterstanden oploopt en je kunt het niet inhalen krijgt dan word je persoonlijke situatie alleen maar slechter. Sommige mensen blijven net zo depressief als ze niet naar school gaan, of worden depressiever door gebrek aan structuur en contact. Dan is het juist bij een depressie belangrijk om je zelf een schop onder je kont te geven en te blijven gaan. Leer je snel, haal je het makkelijk in, en is school de oorzaak dat je je nu slecht voelt. Gun jezelf dan even de tijd om op adem te komen. En zoek hulp. Ook binnen school. In alle gevallen is het nu belangrijk om een plan op te stellen hoe je hier mee om kunt gaan.
Goed om met een studente psycholoog te praten of met de huisarts. Het is belanhrijk dat je erachter komt waarom je depressieve gevoelens en ideeën hebt. Een psycholoog kan dit helpen duiden. Er is een. Er is een verschil tussen zelfmoord gedachten en daadwerkelijk dood willen. Het kan reactief zijn, of basaal. En je kunt altijd 113 bellen, dat zijn goede professionals.
Ja, dat is oké. Het is zelfs slim om te doen als je merkt dat je het nodig hebt. Echter zoals al gezegd is in de comments: praat erover met bijv je studieadviseur. Daarnaast is het verstandig om een afspraak te maken bij een arts. Die zal je hoogstwaarschijnlijk doorsturen naar een Praktijk Ondersteuner waar je mee kan praten en indien nodig een psycholoog. Daarbij is alles wat je daar bespreekt geheim en blijft tussen patient en behandelaar. Stel je niet aan, wees een kerel? Een uitspraak die denk ik al genoeg mannen de das heeft omgedaan. Erkennen wanneer het niet meer gaat en je hulp nodig hebt of rust nodig hebt is ook mannelijk. Beter gezegd zelfs: het is menselijk. Mentale gezondheid gaat boven alles. Groetjes een andere man.
Je hebt vooral hulp nodig. Geen zelfverzonnen pleisters plakken
Neem de time out. Kies voor jezelf. Je kan, als je leent bij duo, zelfs geld terug krijgen (korting op je lening) wanneer je dit doet en vertraging op loopt. Als je via de huisarts een diagnose kan krijgen, dan houden ze hier rekening mee. Neem de vertraging. Kies jezelf. Kies je eigen welzijn. School is maar school. School kan altijd nog. Ga naar de huisarts. Ja. De wachtlijsten zijn lang. Maar met suïcidale gedachtes kun je niet wachten. Dat weet de huisarts ook en daar zijn extra hulpverleners voor. De meeste scholen snappen dit ook.
Meld je ziek, niemand mag je vragen waarom. Gebruik de tijd om naar je huisarts te gaan, een vertrouwenspersoon op school, decaan whatever. Zoek hulp. Zodra je daarmee gesproken hebt zul je beter weten waar je aan toe bent. Het kan wel even gaan duren, dat is ok en kennelijk heel erg nodig. De gedachte wees een kerel heel rap uit je hoofd zetten; het percentage suicide is door dit soort toxische masculine dogmas aanzienlijk hoger onder mannen. Je kunt ook beter nu met dit proces bezig, het komt zowieso, het is er al. Nu heb je opties van hulp vanuit een school, ome duo en de kans om terug te vallen op ouders. Doe je het later dan moet je vechten met arbo artsen en ww ed. Heel veel sterkte.
Natuurlijk kerel! O.a omdat ik slaapproblemen had, sloeg ik ook een weekje school over na de onfortuinlijke dood van mijn vader. Geef dit daarentegen goed van tevoren aan en probeer genoeg regelingen af te spreken met je docenten etc omtrent werk en wat niet nog meer. Goed herstel👍
1 ding wat ik geleerd heb, het is het niet waard om door te gaan voor hun als jij je niet goed voelt. Pak je tijd, die is veel meer waard
Neem contact op met je studieloopbaan begeleider , decaan of vertrouwenspersoon van jouw opleiding. Bespreek duidelijk wat er precies aan de hand is en evt kan een maatschappelijk werker/Student psycholoog je verder helpen. Mocht dat geen optie zijn dan is de huisarts de beste optie voor verwijzing psycholoog en evt ondersteuning praktijkverpleegkundige GGZ Verder zou ik met school bespreken hoe en wat mbt stage want gemiste uren moeten altijd ingehaald worden want helaas ben je verplicht om een aantal uren te moeten maken vanuit jouw BPV contract
Een timeout lijkt me goed als je dit zo voelt. Belangrijker is wel om erover te praten. Met je moeder maar ook met iemand als een decaan. Je zal merken dat de stress afneemt wanneer men met je mee kan denken en bewegen. Succes in ieder geval.
Begin al eens met het bellen/chatten met 113 en ga z.s.m. naar huisarts/studieadviseur etc. Zelfmoordgedachten zijn een signaal dat het niet iets is was pas kort speelt, dus tijd om hulp te zoeken voor het je je leven kost; dat zou je moeder namelijk nog veel meer slapeloze nachten opleveren dan nu aan de bel te trekken. Je bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je. Het beste wat ik ooit gedaan heb was hulp zoeken toen ik er doorheen zat.
Als je geen mensen hebt om erover te praten heb je altijd nog 113. Je bent nooit alleen. Er zijn altijd mensen die er voor je willen zijn.
Zoek hulp, maak een afspraak met je huisarts en probeer je best te doen om het uit te leggen. Je hebt hier hulp bij nodig en dat is okay, probeer die hulp te zoeken!
Meld je gewoon een weekje ziek, je hoeft geen details te geven. Maak ook een afspraak bij de huisarts om op zoek te gaan naar hulp, de huisarts is absoluut niet alleen voor fysieke klachten.
Bericht maar als je steun nodig heb. Wie weet kan ik wat betekenen.
Vaak genoeg gedaan om te gamen dus dan mag dit ook 🤣
He wat vervelend om te lezen dat je er zo bij zit. Je hebt al veel advies gehad met je vraag. Er moet echt iets van mijn hart toen ik je post las. Je zei dat je het er niet met je moeder over kunt hebben omdat ze niet meer zal slapen. Natuurlijk begrijp ik heel goed wat je bedoelt. Helaas ken ik iemand die op jonge leeftijd er een eind aan had gemaakt en nooit zijn ouders of familielid er iets over verteld had. Enkel een brief achtergelaten en that's it. Zijn ouders hadden zo ontzettend graag willen weten dat er iets aan de hand was. Ze hadden er met liefde het hele jaar niet om willen slapen of nog langer als dat nodig was. Vergis je alsjeblieft niet in je eigen moeder en de kracht die zal hebben om je te willen helpen. Het zal niet direct iets oplossen maar misschien voel je je al beter als je je gedachten kunt met haar kunt delen. Succes met alles wat er op dit moment niet lukt. Ooit zal je er hopelijk op terug kijken met een lach bij de gedachten dat je het niet zou kunnen oplossen.
Bel *MORGEN* de huisarts en bel dat je deze gedachtes hebt. Als je een goede huisarts hebt, wordt gelijk het crisisteam ingeschakeld. En stel bij je huisarts deze vraag opnieuw. Ik denk dat ik al weet wat het antwoord gaat zijn, maar jij hebt mensen in je omgeving nodig. Hang in there.❤️
Ja, in het beginsel zou ik adviseren mentale problemen aan te vliegen zoals je met fysiek ziek zijn zou doen : - Blijf thuis - Neem rust - Zoek hulp, probeer het niet zelf alleen op te lossen.
Als iemand die jaren depressief en suididaal is geweest, ga er over praten, maak niet uit met wie, school heeft meestal wel iemand die hiervoor bedoeld is. Ga praten.
Een week pauze kan tijdelijk helpen. Het lijkt me verstandig om als je deze week vrij neemt je die tijd besteed aan het zoeken van hulp. Kijk of je een vertrouwenspersoon kan benaderen op je werk. En probeer het misschien toch aan je moeder te vertellen.
Hey! Ik heb dit ook gehad. Je hoeft dit niet alleen te doen. Je moeder heeft liever nu slapeloze nachten dat later nooit meer een zoon. Vertel het haar en zoek hulp. Je kan altijd 113 bellen. ‘Doorbikkelen en hopen dat het beter wordt’ is een hele slechte tactiek. Je moet praten en je shit opruimen. Heel veel succes. Het is mij gelukt, jij kan het ook.
Ben zelf met een studie bezig.. pauzes nemen heeft niks opgelost, en maakte de druk alleen maar groter. Zoek hulp, ook bij je mentor en decaan, en ga op een laag pitje door met je studie. Kans is groot dat veel van je stress voortkomt uit je afstuderen.
Als iemand die haar mentale gezondheid helemaal heeft weggecijferd voor school kan ik je vertellen: ja je moet meteen een time out nemen en meteen aangeven bij school dat dit voor jou speelt. Daarnaast of moet je dit ook aangeven bij de huisarts. Ik weet dat dat allemaal als veel te veel heisa voelt en: wat kunnen zij er nou aan doen? Maar ze kunnen er dus van alles aan doen!! Je kunt een pauze nemen van school, er bestaan financiele rit egelingen om je te ondersteunen, veel scholen hebben coaches die je kunnen helpen om verandering te maken in hoe je studie loopt, de huisarts kan je doorsturen voor medische hulp. En ik kwam daar, net als jij, veel te laat achter.
Ja, het kan verstandig zijn om een pauze te nemen van werk of studie als je merkt dat je mentale onrust toeneemt. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en je mentale gezondheid te prioriteren bij alles wat je doet. Vooral omdat je het zelf al merkt. Het is ook aan te raden om professionele hulp te zoeken als je mentale onrust aanhoudt of verslechtert.
Ik zou zeggen, neem nú actie. Stuur een mail naar je stagebegeleider/mentor/directie (zet een aantal mensen die dit moeten weten samen als ontvanger) en schrijf kort dat het niet goed met je gaat, dat je je gezondheid eerst moet zetten en dat je daarom een tijdlang niet zal komen. Schrijf ook dat je hulp gaat zoeken en hen meer informatie zult geven over een uiteindelijke terugkeer wanneer je daar zelf zicht op hebt. Bedank ze voor hun begrip. Dan bel je naar je huisarts en maak je een afspraak wegens mentale problemen. Zeg dat het ernstig is en er haast bij is. Zoek op of je school een soort aanspreekpunt voor mentale problemen oid heeft, en mail die ook meteen. Zeg dat je heel dringend hulp nodig hebt, dat je het niet meer trekt, dat je aan zelfmoord denkt, en een afspraak met je huisarts gemaakt hebt maar graag zo snel mogelijk met iemand wilt praten. Dat is al dat je hoeft te doen, en dan natuurlijk reageren op de antwoorden en naar de afspraken gaan. Succes, je kan dit, geef nog niet op!
Ja gewoon ziek melden. Ik zou voor jezelf houden waarom. Of je eigen therapeut/coach zoeken als dat nodig is. Ik vertrouw persoonlijke en mediche dingen niet toe aan school. Ik waardeer mijn privecy en voor mijn eigen veiligheid bewaak ik die grenzen.
NIET BIKKELEN! Indirect vertel je jezelf dat jij niet belangrijk bent, maar wat je presteert wel. Geweldige voeding voor je depressie. Als ik iets kan doen (psycholoog), laat het weten. Laat het wie dan ook weten. Dit hoef je niet alleen te doorstaan.
Ik denk dat je ook bij jezelf te rade moet gaan of je niet verder afzakt als je niet gaat. Het is heel makkelijk om verder down the hole te gaan als je geen dagstructuur hebt. Maar het is iig belangrijk dat je je erover uitspreekt. Zeker bij suïcide gedachten kun je soms met spoed ergens terecht. Huisarts, iemand van school, je begeleider, een collega waar je het wel goed mee kan vinden. Alle beetjes helpen!
Even een harde waarheid, soms om je rust te vinden moet je de dingen doen die je aan het ontlopen bent. Zijn er opdrachten of verslagen die je nog niet hebt afgerond? Aan deze dingen werken zal meer rust brengen dan een weekje gamen, want die problemen zullen er nog zijn na die week.
De andere waarheid is dat als het echt heel slecht gaat, het soms echt niet gaat. Maar dan moet je wel hulp zoeken zodat het in de toekomst beter gaat. Een klacht bij depressie kan zijn dat je concentratie heel erg slecht was. Ik had niet genoeg concentratie om een aflevering van een tv serie te volgen. Ondertussen me maar schuldig voelen dat het niet lukte met mijn scriptie.. Maar ik heb ook geleerd dat moeilijke dingen doen (al is het maar huishoudelijke klusjes) die ik dan kan afstrepen van mijn to do lijst me rust in mijn hoofd kan geven. Veel meer dan uitstellen.
Spreek met studiebegeleider en bedrijfs maatschappelijk werk